Doelgroep
In eerste instantie is Sherborne Samenspel ontwikkeld voor kinderen, waarbij sprake is van hechtingsproblematiek na adoptie of pleegzorgplaatsing. In de praktijk is gebleken dat de methode breed toepasbaar is voor kinderen met een gebrek aan basisvertrouwen.
Er zijn positieve ervaringen op gedaan met de toepassing van Sherborne Samenspel bij:
– Kinderen met een moeizame start (bijv. vroeggeboorte, complicaties bij geboorte, huilbaby)
kinderen die (licht) traumatische ervaringen hebben mee gemaakt (bijv. ziekenhuisopnamen, verlies van een dierbare, grote veranderingen / veel wisselingen, getuige van geweld)
– Kinderen van ouders die last hebben (gehad) van psychische problemen zoals (postnatale) depressie of angsten
problemen in de ouder-kind relatie (het gevoel elkaar niet goed te kunnen aanvoelen, begrijpen of vertrouwen)
Doelen waarbij Sherborne Samenspel ingezet kan worden:
– Het kind krijgt meer lichaamsbesef en breidt het bewegingsrepertoire uit
– Het kind leert voelen met zijn/haar lichaam
– Het kind leert zijn eigen kracht kennen en op een goede manier in te zetten
– Het kind durft controle los te laten en kan meer ontspannen
– Het kind ontwikkelt een gezond zelfvertrouwen
– Het kind leert op positieve wijze relaties aan te gaan
– Ouders en kind kunnen met elkaar genieten
– Ouders en kind doen met elkaar nieuwe, prettige ervaringen op
– Ouders leren te kijken naar wat hun kind laat zien (o.a. in lichaamstaal) en hierop af te stemmen
– Het kind ervaart lichamelijke betrouwbaarheid en emotionele beschikbaarheid van de ouders
– Het vertrouwen tussen ouders en kind groeit
– De veilige hechtingsrelatie wordt bevorderd
Sherborne Samenspel kan zowel preventief als curatief ingezet worden en is geschikt voor kinderen van ongeveer 1-12 jaar.
Toepassing
Tijdens de behandelsessies laat de Sherborne begeleider de ouders en het kind kennis maken met verschillende bewegingsspelvormen, afgestemd op de leeftijd en de belevingswereld van het kind. Er zit een therapeutische opbouw in de spelvormen. Door de behandelaar wordt gekeken in welke vorm van bewegen en contact maken het kind zich vertrouwd voelt, en start met de spelvormen die hierbij aansluiten. Langzamerhand wordt door middel van kleine veranderingen een omslag gemaakt naar een andere bewegingsvorm of manier van contact maken, in het tempo dat het kind (en de ouders) aan kan.
Elke spelvorm vraagt andere vaardigheden van de ouders en het kind. Er wordt een onderscheid gemaakt in:
Spelvormen die de “zorgende of met-elkaar-relatie” stimuleren. Vaardigheden als verantwoordelijkheid dragen, controle loslaten, vertrouwen en afstemmen staan hierbij centraal. Bijvoorbeeld: het kind ligt op een dekentje en wordt door de ouders behoedzaam door de ruimte gesleept / de ouders vormen met hun lijf een “huisje”, waar het kind in gewiegd wordt. De rollen kunnen hierbij ook omgedraaid worden.
Spelvormen die de “gedeelde of samen-relaties” stimuleren. Samenwerken, wederzijdse afhankelijkheid en afstemming spelen een grote rol. Voorbeelden zijn: met de ruggen tegen elkaar zitten en samen proberen van de grond te komen en op te staan / als gezin in een kring hangen aan elkaars handen en subtiele bewegingen maken zonder dat iemand zijn evenwicht verliest.
Spelvormen die de “tegenover elkaar-relaties” relatie stimuleren. Het gaat er om de eigen kracht te ontdekken en daar op een goede manier controle over te hebben. Bijvoorbeeld: het kind vormt zich als rots en de ouder moeten deze om proberen te duwen / naast elkaar over de grond rollen en afwisselend meebewegen of de ander tegenhouden / ouder en kind maken een tunneltje waaruit de andere ouder probeert los te komen.
Bij Sherborne Samenspel gaat het nooit om prestaties; er is geen goed of fout: het gaat om contact, plezier en individuele groei. De begeleider van de sessies let scherp op de lichaamstaal, de reacties en de initiatieven van het kind en laat elke volgende aansluiten op grond van die signalen. Er is daarnaast veel aandacht voor afstemming van ouders op hun kind, en voor wederkerigheid. Ouders worden actief bij de spelvormen betrokken, zodat zij de bewegingspedagogiek zelf aan den lijve ervaren en in staat zijn het samenspel thuis zelf voort te zetten.
Voorbeelden
Luna (5 jaar) heeft toen zij klein was enkele ziekenhuisopnamen meegemaakt en kan niet goed omgaan met aanrakingen en fysiek contact. Tijdens de Sherborne Samenspel sessie, neemt een van de ouders haar op schoot. Luna vindt dit spannend en de Sherborne begeleider speelt daar op in door haar de opdracht te geven om van de schoot te “ontsnappen”. De ouder pakt haar steeds beter vast om het moeilijker te maken. Dit vindt Luna leuk en zij duikt steeds terug op de schoot van haar ouders, om het spel weer te doen. De begeleider verandert na een tijdje de spelvorm door Luna te vragen om te proberen bij een van de ouders op schoot te blijven zitten, terwijl de ouder gaat bewegen. “Jullie zijn nu een bootje, op de woeste zee”. De ouders krijgen de opdracht om goed af te stemmen op Luna en haar uit te dagen, maar zonder dat zij “uit het bootje” valt. Het gevolg is dat Luna zich stevig aan de ouder vasthoudt. Tenslotte komt het bootje in rustiger water en gaat langzamer bewegen. Er is nu even een moment dat Luna zachtjes gewiegd wordt in de armen van haar ouders.
Tai van 8 jaar is geadopteerd toen hij 1,5 jaar was en stuitert alle kanten op. Hij vindt de sessie spannend en springt door de kamer. De begeleider zegt: “Wat spring jij hoog! Papa en mama, kunnen jullie dat ook?” De ouders gaan meespringen. Tai voelt zich gezien en heeft samen met de ouders het grootste plezier. De begeleider biedt structuur door te zeggen: “Probeer elkaar een hand te geven en samen te springen!” Door het samen springen, is Tai uit zijn chaos gehaald en is er een nieuwe situatie ontstaan waarop een andere bewegingservaring kan aansluiten: “Kunnen jullie ook samen gaan zitten, zonder je handen los te laten?”. Het contact met het zitvlak aan de grond bevordert het bewustzijn van het bekken en de romp. Daarnaast vertragen zittende bewegingen het tempo. De begeleider vraagt Tai en zijn ouders om samen over de grond voort te bewegen. Afwisselend krijgt Tai of één van zijn ouders de leiding, en kan bijvoorbeeld door tegendruk met zijn lijf laten voelen dat er gestopt moet worden.
Ervaringen van ouders
“In eerste instantie stonden wij nogal sceptisch tegenover Sherborne Samenspel. Wij zijn geen types voor ‘babymassage’ of ‘zweverige toestanden”.
Maar door de uitleg van onze behandelaar en wat naslagwerk waren wij toch bereid om onze adoptiedochter dit ontbrekende stukje in haar ontwikkeling te bieden. Want dat is bij adoptiekinderen vaak het geval: als baby of jong kind krijgen zij in hun geboorteland niet die steun en stimulans die ze nodig hebben. Dat kan zich uiten in hiaten in de emotionele ontwikkeling. De Sherborne-oefeningen kunnen deze hiaten opvullen.
En wat hebben we een plezier gehad tijdens de sessies! Het was pure quality time, waarin we een soort gymnastiekoefeningen met elkaar deden.
Onze dochter genoot! Op de video konden wij achteraf zien welke oefeningen effect hadden en welke niet. Daarbij werd ook nadrukkelijk rekening gehouden met onze eigen grenzen. En het belangrijkste: onze dochter kan zich nu beter ontspannen en is rustiger, minder snel boos!
Paul, Caroline en Juliette (6 jaar)
Ik ben een bevoorrechte moeder van een dochter en een zoon . Het begint met een schuldgevoel: waarom voel je voor het ene kind meer affectie dan voor de ander? Sterker nog: afkeer, alsof zij constant mijn gevoelige snaar raakt, mijn eigen kind.
Ik hou van ze allebei maar zij gaat te ver, iedere dag het gevecht.
Het ligt aan haar, dacht ik. De therapie heeft mij laten inzien dat onze liefde wel degelijk wederzijds is.
Zij houdt mij een spiegel voor, mijn eigen gebreken , waardoor ik onzeker werd.
Het Samenspel heeft dit kunnen doorbreken. Zij mag zijn wie ze is, nu kan ik haar gedrag bevestigen in plaats van afwijzen.
We zijn op de goede weg, ik ben onze therapeut dankbaar voor dit inzicht.
Anonieme moeder met 11-jarige dochter
– Kinderen met een moeizame start (bijv. vroeggeboorte, complicaties bij geboorte, huilbaby)
kinderen die (licht) traumatische ervaringen hebben mee gemaakt (bijv. ziekenhuisopnamen, verlies van een dierbare, grote veranderingen / veel wisselingen, getuige van geweld)
– Kinderen van ouders die last hebben (gehad) van psychische problemen zoals (postnatale) depressie of angsten
problemen in de ouder-kind relatie (het gevoel elkaar niet goed te kunnen aanvoelen, begrijpen of vertrouwen)
Doelen waarbij Sherborne Samenspel ingezet kan worden:
– Het kind krijgt meer lichaamsbesef en breidt het bewegingsrepertoire uit
– Het kind leert voelen met zijn/haar lichaam
– Het kind leert zijn eigen kracht kennen en op een goede manier in te zetten
– Het kind durft controle los te laten en kan meer ontspannen
– Het kind ontwikkelt een gezond zelfvertrouwen
– Het kind leert op positieve wijze relaties aan te gaan
– Ouders en kind kunnen met elkaar genieten
– Ouders en kind doen met elkaar nieuwe, prettige ervaringen op
– Ouders leren te kijken naar wat hun kind laat zien (o.a. in lichaamstaal) en hierop af te stemmen
– Het kind ervaart lichamelijke betrouwbaarheid en emotionele beschikbaarheid van de ouders
– Het vertrouwen tussen ouders en kind groeit
– De veilige hechtingsrelatie wordt bevorderd
Sherborne Samenspel kan zowel preventief als curatief ingezet worden en is geschikt voor kinderen van ongeveer 1-12 jaar.
Toepassing
Tijdens de behandelsessies laat de Sherborne begeleider de ouders en het kind kennis maken met verschillende bewegingsspelvormen, afgestemd op de leeftijd en de belevingswereld van het kind. Er zit een therapeutische opbouw in de spelvormen. Door de behandelaar wordt gekeken in welke vorm van bewegen en contact maken het kind zich vertrouwd voelt, en start met de spelvormen die hierbij aansluiten. Langzamerhand wordt door middel van kleine veranderingen een omslag gemaakt naar een andere bewegingsvorm of manier van contact maken, in het tempo dat het kind (en de ouders) aan kan.
Elke spelvorm vraagt andere vaardigheden van de ouders en het kind. Er wordt een onderscheid gemaakt in:
Spelvormen die de “zorgende of met-elkaar-relatie” stimuleren. Vaardigheden als verantwoordelijkheid dragen, controle loslaten, vertrouwen en afstemmen staan hierbij centraal. Bijvoorbeeld: het kind ligt op een dekentje en wordt door de ouders behoedzaam door de ruimte gesleept / de ouders vormen met hun lijf een “huisje”, waar het kind in gewiegd wordt. De rollen kunnen hierbij ook omgedraaid worden.
Spelvormen die de “gedeelde of samen-relaties” stimuleren. Samenwerken, wederzijdse afhankelijkheid en afstemming spelen een grote rol. Voorbeelden zijn: met de ruggen tegen elkaar zitten en samen proberen van de grond te komen en op te staan / als gezin in een kring hangen aan elkaars handen en subtiele bewegingen maken zonder dat iemand zijn evenwicht verliest.
Spelvormen die de “tegenover elkaar-relaties” relatie stimuleren. Het gaat er om de eigen kracht te ontdekken en daar op een goede manier controle over te hebben. Bijvoorbeeld: het kind vormt zich als rots en de ouder moeten deze om proberen te duwen / naast elkaar over de grond rollen en afwisselend meebewegen of de ander tegenhouden / ouder en kind maken een tunneltje waaruit de andere ouder probeert los te komen.
Bij Sherborne Samenspel gaat het nooit om prestaties; er is geen goed of fout: het gaat om contact, plezier en individuele groei. De begeleider van de sessies let scherp op de lichaamstaal, de reacties en de initiatieven van het kind en laat elke volgende aansluiten op grond van die signalen. Er is daarnaast veel aandacht voor afstemming van ouders op hun kind, en voor wederkerigheid. Ouders worden actief bij de spelvormen betrokken, zodat zij de bewegingspedagogiek zelf aan den lijve ervaren en in staat zijn het samenspel thuis zelf voort te zetten.
Voorbeelden
Luna (5 jaar) heeft toen zij klein was enkele ziekenhuisopnamen meegemaakt en kan niet goed omgaan met aanrakingen en fysiek contact. Tijdens de Sherborne Samenspel sessie, neemt een van de ouders haar op schoot. Luna vindt dit spannend en de Sherborne begeleider speelt daar op in door haar de opdracht te geven om van de schoot te “ontsnappen”. De ouder pakt haar steeds beter vast om het moeilijker te maken. Dit vindt Luna leuk en zij duikt steeds terug op de schoot van haar ouders, om het spel weer te doen. De begeleider verandert na een tijdje de spelvorm door Luna te vragen om te proberen bij een van de ouders op schoot te blijven zitten, terwijl de ouder gaat bewegen. “Jullie zijn nu een bootje, op de woeste zee”. De ouders krijgen de opdracht om goed af te stemmen op Luna en haar uit te dagen, maar zonder dat zij “uit het bootje” valt. Het gevolg is dat Luna zich stevig aan de ouder vasthoudt. Tenslotte komt het bootje in rustiger water en gaat langzamer bewegen. Er is nu even een moment dat Luna zachtjes gewiegd wordt in de armen van haar ouders.
Tai van 8 jaar is geadopteerd toen hij 1,5 jaar was en stuitert alle kanten op. Hij vindt de sessie spannend en springt door de kamer. De begeleider zegt: “Wat spring jij hoog! Papa en mama, kunnen jullie dat ook?” De ouders gaan meespringen. Tai voelt zich gezien en heeft samen met de ouders het grootste plezier. De begeleider biedt structuur door te zeggen: “Probeer elkaar een hand te geven en samen te springen!” Door het samen springen, is Tai uit zijn chaos gehaald en is er een nieuwe situatie ontstaan waarop een andere bewegingservaring kan aansluiten: “Kunnen jullie ook samen gaan zitten, zonder je handen los te laten?”. Het contact met het zitvlak aan de grond bevordert het bewustzijn van het bekken en de romp. Daarnaast vertragen zittende bewegingen het tempo. De begeleider vraagt Tai en zijn ouders om samen over de grond voort te bewegen. Afwisselend krijgt Tai of één van zijn ouders de leiding, en kan bijvoorbeeld door tegendruk met zijn lijf laten voelen dat er gestopt moet worden.
Ervaringen van ouders
“In eerste instantie stonden wij nogal sceptisch tegenover Sherborne Samenspel. Wij zijn geen types voor ‘babymassage’ of ‘zweverige toestanden”.
Maar door de uitleg van onze behandelaar en wat naslagwerk waren wij toch bereid om onze adoptiedochter dit ontbrekende stukje in haar ontwikkeling te bieden. Want dat is bij adoptiekinderen vaak het geval: als baby of jong kind krijgen zij in hun geboorteland niet die steun en stimulans die ze nodig hebben. Dat kan zich uiten in hiaten in de emotionele ontwikkeling. De Sherborne-oefeningen kunnen deze hiaten opvullen.
En wat hebben we een plezier gehad tijdens de sessies! Het was pure quality time, waarin we een soort gymnastiekoefeningen met elkaar deden.
Onze dochter genoot! Op de video konden wij achteraf zien welke oefeningen effect hadden en welke niet. Daarbij werd ook nadrukkelijk rekening gehouden met onze eigen grenzen. En het belangrijkste: onze dochter kan zich nu beter ontspannen en is rustiger, minder snel boos!
Paul, Caroline en Juliette (6 jaar)
Ik ben een bevoorrechte moeder van een dochter en een zoon . Het begint met een schuldgevoel: waarom voel je voor het ene kind meer affectie dan voor de ander? Sterker nog: afkeer, alsof zij constant mijn gevoelige snaar raakt, mijn eigen kind.
Ik hou van ze allebei maar zij gaat te ver, iedere dag het gevecht.
Het ligt aan haar, dacht ik. De therapie heeft mij laten inzien dat onze liefde wel degelijk wederzijds is.
Zij houdt mij een spiegel voor, mijn eigen gebreken , waardoor ik onzeker werd.
Het Samenspel heeft dit kunnen doorbreken. Zij mag zijn wie ze is, nu kan ik haar gedrag bevestigen in plaats van afwijzen.
We zijn op de goede weg, ik ben onze therapeut dankbaar voor dit inzicht.
Anonieme moeder met 11-jarige dochter